Kant’ın Sublim/Yüce yargısında insan, doğanın karşısına sonsuzluk hissiyle çıkar ve hissedilen sonsuzluk karşısında doğanın ezici ve ürkütücü büyüklüğü hazza dönüşür. Hegel ise, makineleşen dünyanın ürünü olan, salt eşyaya dayalı var olma bilincinin yabancılaşma ve soğukluk doğurduğunu söylüyor. Yabancılaşan insan, bu yitimin yarattığı melankoli ile doğaya dönmeyi arzuluyor.

Bu projeyi, kendi arayışlarımın doğa ile sağaltılması olarak görüyorum. İç dünyamdaki karmaşadan ve karşıtlıklardan kurtulmak için fotoğraflarımı alternatif bir baskı tekniği olan cyanotype tekniği ile yeniden üretiyorum. Böylece kendi ruhuma ve insan olmanın bireyselliğine yön veriyorum. Bu teknikle çalışmamın sebeplerinden biri mavinin yansız, kalıcı ve duyguların rengi olmasıdır. Bir diğer sebep ise insanın yalnızlığını, umudunu, sonsuzluğunu resimsel bir üslupla anlatabilmenin yolu olarak görmemdir.

Bakışı dinginliğe yöneltirken, cyanotype ile fotoğraftaki bazı ayrıntıların yok olmasını göze alarak üretimlerimi eşsiz kıldım. Yaratım dürtümdeki yüceyi arama arzusunu kış mevsimini izlediğim doğanın dinginliği ve beyazın
sessizliğinde kar ile gösterdim. Bu proje, yaratım dürtümdeki yüceyi arama arzusunun sonucudur. Yüceyi ararken kış mevsimini izliyorum: dinginliği ve beyazın sessizliğini karda gösteriyorum.